Rozdział 2

Zakochałam się. Minęły dwa tygodnie od rozpoczęcia roku szkolnego. Naprawdę nic, a nic ciekawego się nie wydarzyło przez ten okres czasu. Tero zaczął się starać o moje względy. Wychodzi mu to komicznie, ale to nie on skradł moje serce. Skradł je pewien czarnowłosy chłopak mający piękną  dziewczynę. Tak, to Sebastian. Od pamiętnego wyjścia do restauracji dołączyłam do ich paczki. Byliśmy - ba my wciąż jesteśmy - elitą szkoły. Wszyscy są zdziwieni, że do niej należę, bo jestem od nich o rok młodsza. Do Japonii wrócił mój kochany tata, co nie skończyło się zbyt dobrze. Moja matka zdradziła go - co ciekawe zdradzała - przez cały czas, gdy jak to mi mówiła ''wychodziła do pracy'' w sobotę. Szła wtedy z kochankiem Bóg wie gdzie. Jak się domyślacie wyprowadziłam się od niej do niego. Rodzice planują rozwód i do końca nie wiadomo komu zostanę przydzielona. Nikt z moich przyjaciół nie wie co się dzieje, w szkole zachowuje się normalnie jakby nigdy nic. 

Dzisiaj czwartek czyli dość luźne lekcje : dwie muzyki, plastyka, zajęcia z malowania na szkle - tak te zajęcia są oddzielone od plastyki - oraz jedna wychowawcza. 

Po spojrzeniu na plan i spakowaniu wszystkiego do plecaka, zbiegłam na dół, ucałowałam pokojówkę, którą znam od dziecka i wychodząc z domu pomachałam jej. Stąd miałam jeszcze bliżej do szkoły, ale nie zważając na to wyszłam tak jak zwykle czyli o 7:20, dlatego trochę zwolniłam tempo. W szkole byłam 30 minut przed pierwszą lekcją. Usiadłam na ławeczkach przed nią, nałożyłam słuchawki i włączyłam muzykę.

Ten świat jest strasznie dziwny i nie pojęty. Zamknęłam oczy i w słuchałam się w piękne dźwięki piosenki " I see fire "

Lekcja plastyki. To już trzecia lekcja dzisiaj - Ahh ten czas tak szybko leci! - pomyślałam. W normalnych szkołach lekcje trwają 45 minut, a tutaj lekcje związane ze sztuką trwają równo godzinę. Nie powiem, ale spodobało mi się to. Nauczycielka pozwalała nam słuchać muzyki podczas pracy, bo niektórym - w tym i mi - pozwala się to skupić. W słuchawkach brzmiał spokojny głos Adele, a ja kończyłam swój obraz.
Zostało jeszcze 10 minut do końca, więc usiadłam na stołku przed sztalugą i upiłam łyk niegazowanej wody. Podniosłam rękę, by nauczycielka sprawdziła moje dzieło. Byłam dumna z tego jak z niewielu rzeczy przeze mnie wykonanych.

- Dziecko, to jest przepiękne! - Pani wyglądała jakby zobaczyła co najmniej anioła. Spojrzała na mnie i zapytała:

 - Czy to ty? Ty jesteś na tym obrazie? - zmieszałam się, nie wiedziałam, że ta nauczycielka jest aż tak spostrzegawcza! Bardzo ją polubiłam przez te dni i cieszę się, że z czterech nauczycieli od plastyki, trafiłam akurat na nią 

- Tak - odpowiedziałam po chwili zastanowienia - Tak,to ja - poprawiłam się, a kobieta wygięła usta w uśmiech co odwzajemniłam. 

- Po lekcji, gdy to wyschnie... - wskazała na zamalowane płótno - chłopcy przeniosą to dzieło na szkolny korytarz, domyślasz się gdzie? - pokiwałam twierdząco głową - Spakuj się i możesz już iść na stołówkę.

Zrobiłam tak jak zaproponowała i po chwili już nie było mnie w klasie 

-------------------------------------------

Te dni szkoły tak szybko mijały, a ja przykładałem się od pierwszych dni do nauki. Wiem, że ten rok będzie pracowity. W poprzednim bardzo się opuściłem myśląc jak każdy nastolatek ''to pierwsza klasa''. Utraciłem wtedy kontakt z mamą i całą rodziną -liczyli się tylko znajomi. Zająłem się za bardzo imprezowaniem, lecz teraz postanowiłem z tym skończyć, by nie nadrabiać w ostatniej chwili wszystkiego. 

W tym roku czekał mnie projekt muzyczny, jako że klasa ma taki profil. Zastanawiałem się z kim wykonam duet. Większość osób była już zajęta. Rika robiła z przyjaciółkami, a Tero zaliczył go w pierwszej klasie z bratem, który zorientował się w ostatniej chwili, że musi to zrobić. Przypomniałem sobie, że można brać pierwszaków, co mnie bardzo ucieszyło i od razu pomyślałem o Nimitrix. W ciągu dwóch tygodni poznałem ją nieco bliżej, jednak nie mówiła wszystkiego. Miałem czasem przeczucie, że ma zły dzień, ale wciąż się uśmiechała. Mój dobry przyjaciel nie odstępował jej na krok, co moim zdaniem już ją męczyło. Nimi nie była jednak lubiana w swojej klasie. Nic dziwnego, w takim wieku rówieśnicy są zazdrośni i zawistni. Ona miała talent i była dobra w wielu dziedzinach. Niektórzy próbowali jej dokuczyć, ale ona była silna i nie bolały ją ich słowa. Jednak moja złośnica była wyjątkowo zazdrosna i ciągle tylko udawała obrażoną i robiła wszystko, by znów wszyscy zwracali uwagę na jej osobę.

Zostało pięć minut do końca lekcji japońskiego. Z niecierpliwością czekałem na dzwonek. Podciągnąłem rękaw swetra i spojrzałem ulotnie na zegarek. Gdy rozbrzmiał mój wyczekiwany dźwięk wybiegłem z sali. Przepychałem się między uczniami i nagle trafiłem na Cherry. Pociągnąłem ją za ramiona na bok i uśmiechnąłem się na powitanie

- Nie przeszkadzam? Jesteś mi potrzebna... - zacząłem - Muszę zrobić projekt licealny z muzyki i czy zgodzisz się zaśpiewać ze mną? - wydusiłem to szybko z siebie i czekałem na jej odpowiedź. Widać, że była bardzo zaskoczona i długą chwile tylko wpatrywaliśmy się w siebie.

------------------------------------------

Po wyjściu z sali nie powędrowałam do wyznaczonego przez nauczycielkę miejsca, a zaczęłam szwendać się po szkole. Gdy tylko zadzwonił dzwonek na przerwę poczułam sęe jak na torze przeszkód. Najgorszy był mój rocznik, normalnie jak dzikie konie wypuszczone znów na wolność. W pewnym momencie  poczułam czyjeś ciepłe ręce na ramionach i po chwili stałam twarzą w twarz z Sebastianem. Gdy mnie poprosił o śpiewanie z nim moje serce zabiło mocniej, dość długo nie odpowiadałam i gdy się zorientowałam potrząsnęłam głowa. 

- O-oczywiście, że ci pomogę ! - uśmiechnęłam się wesoło - to będzie dla mnie zaszczyt o panie i królu tej szkoły - teatralne się ukłoniłam, i gdy się tylko podniosłam oboje wybuchnęliśmy śmiechem. W miedzy czasie zapytałam tylko czemu nie robi tego ze swoją dziewczyną odpowiedział, że ta robi to z "przyjaciółkami".

-Ale czemu akurat ja ? 

--------------------------------------------

- Ty się jeszcze pytasz! Kobieto, masz talent. Jeszcze nie dotarło? Na pewno wyjdzie ci to na dobre w kolejnej klasie. Jeden etap za tobą co? I nie wiem kogo innego mógłbym poprosić i współpracować z nim tak dobrze. Cieszę się w takim razie wisienko. - Puściłem oczko lecz  zaraz pobiegłem na lekcje, gdyż skończyła się przerwa. Miałem w-f, dlatego wbiegłem do przebieralni, kiedy wszyscy chłopcy już się przebierali.
- Robię projekt z Cherry, zgodziła się - powiedziałem nieco głośniej do Tero i przysiadłem obok niego na ławce. Uśmiechnął się wesoło i pogratulował mi sarkastycznie po czym spoważniał i opuścił pomieszczenie. Nie wiedziałem, że tak zareaguje i nawet nie wiedziałem co powiedzieć. Myślę, że się obraził, jednak ja musiałem szybko się skupić. Wyjąłem swój dres z szafki i przebrałem się po czym poszedłem w stronę boiska do koszykówki, dalej myśląc o sytuacji chwile wcześniej. Tak bardzo mi zależało na naszej przyjaźni, a on myślał, że ja chcę zabrać mu nową przyjaciółkę.

------------------------------------------------

Po całym zajściu opuściłam szkołę - miałam godzinę wolnego pomiędzy lekcjami - i zwróciłam swe kroki ku szkolnemu boisku, na którym aktualnie była 2 klasa chłopców. Usiadłam na prowizorycznej widowni i obserwowałam ich grę w kosza. Nie wiem co mnie podkusiło, by tu przyjść, ale nie czułam by to było dobre. W pewnym momencie dosiadł się do mnie Tero.
-Hej, Nimi! Co tutaj robisz ? -zapytał szeroko się do mnie uśmiechając. Odwzajemniłam ten gest i odpowiedziałam:
-Mam okienko między lekcjami, a ty nie powinieneś ćwiczyć z resztą chłopców ? - Spojrzałam na boisko no i kogo innego jak nie Sebastiana mogłam tam zobaczyć? Zauważył mnie i mi pomachał, a ja odmachałam mu co nie uszło uwadze Tero.
- Cherry... - odwróciłam się w jego stronę i nagle poczułam jego usta na swoich. To było takie niespodziewane i nagłe. Wyrwałam się z jego uścisku, zabrałam torbę i ze łzami w oczach pobiegłam z powrotem do szkoły. Tam znalazłam ciche miejsce i zaczęłam płakać. Mój pierwszy pocałunek miał być magiczny, a nie... taki. 

------------------------------------------------

Rozgrzewaliśmy się w grupach, kiedy na ławce obok boiska usiadła Cherry. Tero siedział obok nie, a ja pomachałem jej z daleka. Nie uszedł mojej uwadze ich pocałunek. Bardzo mnie to zdziwiło. Nie wiedziałem, że ich coś łączy, jednak zachowanie Nimitrix było jeszcze dziwniejsze. Pobiegła ona do szkoły z płaczem. Nie mogłem tak tego zostawić. Podszedłem spokojnie do przyjaciela i szturchnąłem go ramieniem.
-A ty co do cholery wyrabiasz? - spytałem, a on stał bezczynnie i słowa nie mógł wydusić. Ze spuszczoną głową wrócił do ćwiczeń i przez resztę lekcji nie mógł się skupić. Nie odezwał się też do mnie ani słowem.

Na przerwie po wychowaniu fizycznym chciałem odszukać wisienkę, ale ona przepadła i nie pokazywała się.  Doczekałem się końca lekcji i czekałem przed szkołą na nią. Szliśmy krótki kawałem razem do domu, więc mogłem z nią porozmawiać - przynajmniej miałem taki plan i na szczęście nie było dziś Riki w szkole. Poprawiłem plecak i wyjąłem telefon, by sprawdzić godzinę. Było już po trzeciej. W końcu z tłumu wychodzących uczniów ze szkoły zobaczyłem ją. Ona starała się przejść obok mnie obojętnie, jednak zatrzymałem ją chwytając za rękę
- Co to miało być? 

-----------------------------------------------------

Starałam się go wyminąć ale było to bezcelowe. Złapał mnie za rękę.
-Co to miało być? - zapytał. Ze łzami w oczach odpowiedziałam mu:
- Też chce to wiedzieć, Sebastian - wyrwałam swoją  rękę z jego uścisku - Nie bój się, moje zachowanie nie wpłynie na twój projekt, tu masz piosenkę - podałam mu nuty i tekst - Jutro po lekcjach pierwsza próba, a teraz ..pójdę już- otarłam łzy i odeszłam.
- Hahaha, ty różowa! -obróciłam się w stronę chłopców z mojej klasy gdy tylko usłyszałam znajomy głos - Nie płacz tak! Każdy z nas może cię pocieszyć! On ma już dziewczynę i raczej nie pójdzie z tobą do łóżka!- zaśmiali się obleśnie - Poczekaj jak to jest... hmm... - spojrzałam wprost na brązowowłosego chłopaka - przywódcy tych prymitywów - A no tak! Cherry! Hahaha.. 
 Łzy... poczułam je napływające do moich oczu. Zrozumiałam wtedy jak bardzo jestem głupia. Zauważyłam jeszcze obok nich Tero, już nie był tym samym uśmiechniętym blondynem, którego poznałam.  Po chwili uciekłam, po po prostu uciekłam jak zwykły tchórz.

-----------------------------------------------------------

Zacisnąłem pięści ze złości i szybko opuściłem teren liceum wcześniej chowając otrzymane kartki do plecaka. Nie mogłem jej pomóc, a widząc jej łzy na policzkach poczułem ból w sercu. Teraz nie tylko moja przyjaźń z Tero, ale i z nią się waliła. Byłem ciekawy czy Rika się o tym dowie. Lepiej, żeby nie... Przecież mógł by to być teraz główny temat do plotek. Zapewne będzie miała wielkie pretensje, że robię z Cherry projekt, Ten dzień wcale się taki nie zapowiadał i chciałem, by się skończył, dlatego szybko pobiegłem do domu. Tam było cicho i spokojnie.

Nerwowo kręciłem kluczem w zamku, aż drzwi się otworzyły. Moja mama stała na środku przedpokoju.
- Mam dla ciebie niespodziankę - powiedziała swoim słabym i delikatnym głosem po czym powędrowała do salonu, a ja podreptałem za nią. Szybko przeleciałem wzrokiem po pokoju, aż ujrzałem na kanapie urocze stworzenie.

Podbiegłem do zwierzęcia i wziąłem je na ręce. Maił takie wielkie i piękne oczy. Uniosłem go ponad głowę i uśmiechnąłem się szeroko
- Jesteś słodki, Galaxy.
- Galaxy? - zdziwiła się mama
- W jego oczach widzę galaktykę. Pasuje do niego - zaśmiałem się i objąłem ramieniem mamę.
- Znalazłam go pod sklepem, nie mogłam go tak zostawić

Wieczorem przyszła do mnie dziewczyna. Usiedliśmy u mnie w pokoju z herbatą. Od razu zaopiekowała się kocurkiem. Opowiedziałem jej co się działo w szkole nie wspominając o tych rzeczach, o których dowiedzieć się nie mogła.
- No i robię projekt z Nimitrix. To nie problem, prawda?
Zamyśliła się na chwilę i przeczesała palcami swoje włosy.
- Pewnie, że nie... - powiedziała z lekkim sarkazmem
- Słuchaj, zależy mi, bym pokazał się z jak najlepszej strony. Nie znam nikogo lepszego od niej. Oczywiście kogoś wolnego. - wytłumaczyłem, by ją troszkę uspokoić. Przeniosłem się z krzesła na kanapę obok niej. Przytuliłem ją mocno do siebie i przymknąłem oczy na dłuższą chwilę.
- Wyglądacie słodko razem! - krzyknąłem prawie i wyciągnąłem swój telefon z kieszeni u bluzy. Załączyłem aparat i zrobiłem zdjęcie.

----------------------------------------------------

Po powrocie nie zastałam w domu nikogo, więc zgarnęłam kluczyki, telefon oraz jedną z grubszych bluz taty i wyszłam. Zmierzałam do miejsca, które kochałam od dziecka - plac zabaw.
Usiadłam na huśtawce, wyjęłam telefon i napisałam do Sebastiana " Przepraszam, za to co się stało w szkole. Nie chce byś przeze mnie stracił przyjaciela, a wiem do czego to co się wydarzyło może doprowadzić, wybacz Sebastian-kun". 
Zrobiło się dość chłodno, posiedziałam tam może z godzinę i wróciłam do czegoś co nazywam domem. Zamknąwszy drzwi popędziłam do swojego pokoju i zabrałam się za szkicowanie, głównie portretów. Dwoma najpiękniejszymi były portrety Riki i Sebastiana, postanowiłam oba oprawić w ramkę typu coś z serduszkami i dać to Simimiri-san by nie była wobec mnie taka jaka jest. 
Nie zauważyłam nawet kiedy morfeusz porwał mnie w swoje objęcia do krainy snów.
Nazajutrz była sobota więc ja i moje marzenia mogliśmy spokojnie poleniuchować. I tak też było. 

~-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-~

N: Tak więc oto 2 rozdział... wiesz co Taemin, ja nie mam nic do powiedzenia oprócz tego, że przepraszamy za opóźnienie :) Ps. komentujcie <3
T: Tak, bardzo przepraszamy. Troszkę spraw mi wypadło, tak biorę całą winę na siebie c: Co o tym myślicie?